یکی از مشهرورترین نقاشان تاریخ معاصر “ون گوگ” است که در طول 37 سال عمر فقط یکی از آثارش به فروش رسید.

در طول  زندگی کوتاه این هنرمند و نابغه هلندی حوادث و داستانهایی حول محور شخصیت او وجود دارد که روزنامه هافینگتون پست در گزارشی به این نکات پرداخته است.

1- شمع روی کلاه

ون گوگ شمعی بر روی کلاه حصیری خود میچسباند، تا نور کافی برای نقاشی کردن داشته باشد. ون گوگ در نامه ای که به برادر خود نوشته بود این چنین بیان کرده بود که : به نظر من شب بسیار زنده تر وغنی تر از روز است.

ون گوگ شب ها به کافه ها می رفت و با کمک شمعی که بر روی کلاهش داشت نقاشی می کشید.

2- قتل یا خودکشی؟

استیفون نایفه و جورج وایت اسمیت در سال 2011 کتابی با نام زندگی نامه ون گوگ منتشر کردند که در آن مدعی شدند ون گوگ خودکشی نکرده است . و توسط یک نوجوان قلدر محلی کشته شده است در حالی که ناریخ دانان و حتی موزه ون گوگ بر این باورند که ون گوگ خودکشی کرده است.

نشریه ونیتی فر در ماه نوامبر مقاله ای با این مزمون انتشار کرد که این هنرمند چون نمیتوانسته از این فاصله به خودش شلیک کند و اثری از سوختگی بر روی دستش وجود ندارد نمیتوانسته خودکشی کند.

در بخشی دیگر از این کتاب آمده که تفنگی که ون گوگ با آن به خود شلیک کرده و همچنین سه پایه نقاشی هیچگاه پیدا نشده است و همچنین مسیری که این نقاشی نقاش مدعی شده این مسیر را با زخم پیموده انقدر طولانی بوده که وی قادر به طی این مسیر نبوده است.

با این تفاسیر آنچه باید به آن توجه کرد این است که ایده خودکشی از زبان خود ون گوگ گرفته شده و او پس از تیر خوردن از دریافت کمک خودداری کرده است.

ون گوگ در آخرین جمله عمرش به برادرش میگوید: غم تا ابد باقی می ماند.

3- چه کسی گوش ونگوگ را برید؟

لازم است بدانید که ونگوگ گوش خود را بطور کامل از دست نداده بود و فقط قسمتی از گوش سمت چپ وی بریده شد. ونگوگ به همراه هنرمند سرشناس دیگری بنام پل گوگن زندگی می کرد. گوگن شمشیر باز ماهری بود و این دو بسیاری موارد تا سر حد مرگ با یکدیگر دعوا میکردند از جمله همان شبی که وی گوشش را از دست داد.

گر چه هر دوی این نقاش ها مدعی هستند خود ون گوگ لاله گوشش را برید.

4- شب پر ستاره از پنجره تیمارستان

ون گوگ مدتی را بخاطر بریده شدن گوشش در بیمارستان بستری شد و در ژانویه 1889 مرخص شد ، اما وی احساس می کرد سلامت روانی اش بعد از گذشت چند ماه بهبود نیافته است. بنابراین در ماه می همان سال به تیمارستان سن پل رفت و در این آسایشگاه بسیاری از آثار کلاسیک خود از جمله درختان زیتون ، شب پر ستاره و زنبق ها را خلق کرد.

وی در این مدت به کمک برادرش تئو تلاش کرد بسیاری از آثارش را بفروشد که موفق نشد.

نکته جالب اینجاست که ون گوگ اثر شب پر ستاره را که از پنجره آسایشگاه روانی کشید هیچگاه دوست نداشت واز این اثر به عنوان یک اثر ناموفق نام برد. او به برادرش در نامه ای نوشت: این اثر با من حرف نمی زند و حتی یک ذره هم خوب نیست.

شب  پر ستاره اکنون یکی از شاهکارهای پر طرفدار ونوگ و یکی از بهترین آثار ونگوگ به شمار می رود. ون گوگ که در طول 37 سال زندگی حتی یک ستاره هم در آسمان هنر نداشت بعد از مرگ به یک چهره سرشناس بدل شد و اثر شب پر ستاره از سال 1941 به بعد جزو آثار ثابت موزه ی هنر مدرن نیویورک گردید.

5- ون گوگ وسنگ قبر خودش

ون سان ونگوگ هنرمند برجسته سبک امپرسیونیسم در زاندرت هلند متولد و رشد یافت. پدر وی کشیش بود. ون گوگ برادری بزرگ تر از خود داشت که همنام وی بود برادر ون گوگ در نوزادری از دنیا رفت و به همین دلیل سنگ قبری با نام ون سان ون گوگ در کلیسای پدر تمام مدت پیش چشم وی بود.

در شهر زاندرت میدان و مجسمه ای به نام او و برادرش تئو بنا شده است و خانه وی به موزه تبدیل گشته است.

6- خلق 900 اثر در طی 10 سال

جالب است بدانید ون گوگ در سن 27 سالگی نقاشی کشیدن را شروع کرد و تا زمان مرگش در سن 37 سالگی 900 تابلو کشید.

این به این معنا است که وی به طور میانگین در هفته دو نقاشی کشید. او قبل از اینکه به نقاشی رو بیاورد به شغل معلمی و دلالی آثار هنری علاقه داشت.

ون سان ونگوگ در دسامبر 1881 نامه ای به تئو برادرش نوشت و اظهار کرد: با نقاشی ، حرفه ی اصلی من شروع می شود. به نظرت باید به طور جدی آن را بررسی کنم ؟

7- رنگ زرد، امضای ون گوگ

ون گوگ در آثارش از رنگ زرد خاصی استفاده می کرد که به مروز به قهوه ای تبدیل شد. این رنگ شیمیایی که هدیه انقلاب صنعتی به خالق   ” گل های آفتابگردان” بود به ” زرد کروم” شهرت داشت . این تغییر رنگ به مرور زمان شکل گرفت و به گفته کاشناسان اصلاح آن موجب آسیب دیدن آثار میگشت.

8- ون گوگ، مردی بی نزاکت و بیمار؟!

ژانه کالمنت که متولد سال 1875 بود با 122 سال سن لقب پیر ترین پیر زن را به خود اختصاص داده بود و تا سال 1997 زندگی کرد. وی در آرلز فرانسه محل سکونت ون گوگ سکونت داشت. کالمنت در برخوردی که با ون گوگ داشت وی را مردی بد لباس و عنق یاد کرد. البته می توان این مطلب را اینگونه برداشت کرد که در زمان حیات ون گوگ ، کالمنت حدود 12 یا 13 سال بیشتر نداشته و شاید این تعبیر می تواند همراه با تصورات وی از زمان کودکی و درک وی از آن سن وسال بوده است.

مرجع: گالری آرتمیز

گردآوری و تهیه مطالب: حمید جعفری